Do Lasku Wolskiego chodzę z Berkiem dość często, bo mieszkamy w okolicy. La Wolski to „płuca Krakowa”, duży obszar leśny leżący po zachodniej stronie miasta. Ma powierzchnię ponad 400 hektarów, więc jest spory. Trzeba jednak pamiętać, że nie jest to park i w Lesie Wolskim mieszkają dzikie zwierzęta, którym należy zapewnić spokój. W Lasku Wolskim nie wolno puszczać psów luzem. Szczególnie takich jak Berek 🙂 Dodatkowo należy uważać na rowerzystów, którzy zjeżdżają z zawrotną prędkością (w Lasie są ścieżki rowerowe, po których jak najbardziej mają prawo poruszać się rowerzyści z prędkością światła). W Lasku Wolskim jest Krakowskie Zoo do którego dojeżdżają pracownicy, więc traktor, czy van nie jest tam rzadkim widokiem.
W Lasku Wolskim przeszłam już chyba wszystkie szlaki. Polecam zboczyć z głównych, asfaltowych ścieżek i odkryć nieznane oblicza Lasku. Szczerze polecam szlak niebieski, żółty i pomarańczowy.

Moją ostatnia wyprawę zaczęłam na Polanie pod Dębami (Bielańską), zaraz koło Klasztoru Ojców Kamedułów. Szłam szlakiem niebieskim aż do zamku w Przegorzałach (w zamku jest restauracja z pięknym widokiem, ale nie można tam wchodzić z psem). Szlak niebieski jest bardzo ciekawy – biegnie obrzeżami lasu skąd jest widok na Wisłę. Wróciłam w okolice zoo szlakiem pomarańczowym, który też jest bardzo malowniczy i biegnie przez fragment lasu bukowego.
Naprawdę polecam pozwiedzać Lasek Wolski, ale nie tylko jego główne szlaki. Do Laku Wolskiego można także dotrzeć autobusem linii 134, który rusza spod Stadionu Cracovia i dojeżdża pod samo zoo.
O Lasku Wolskim pisałam już wcześniej tutaj.















