Zdjęcie poniżej to jedyne zdjęcie jakie zrobiliśmy w Berlinie…

Potem zaczął się nasz mały koszmar i chyba najbardziej absurdalna „akcja” w historii świata.

Telefon

Do domu do Holandii mieliśmy wyruszyć w niedzielę. Planowaliśmy zatrzymać się na dwie noce w Berlinie i obejrzeć kilka rzeczy o których już myślę od dawna. Zarezerwowaliśmy hotel w dogodnej lokalizacji i tylko czekaliśmy jak tam pojedziemy.

W dniu wyjazdu, czyli w niedziele, Berek miał rano biegunkę i okazało się, że też ma trochę temperatury. Pojechaliśmy do dyżurnego weterynarza, bo już mamy paranoje, bo raz jechaliśmy z chorym psem na długiej trasie i to był koszmar i dla niego i dla nas. Pani weterynarz podała Berkowi leki, ale też wzięła wymaz i pobrała krew, żeby sprawdzić wszystko dokładnie. Wynik wymazu miał być popołudniu w niedzielę, krwi dopiero następnego dnia. Berek był całkiem żwawy, miał apetyt, pił wodę, wyglądał ok. Odłożyliśmy wyjazd jeden dzień, przepadła nam jedna noc w hotelu, ale postanowiliśmy że zaczekamy, żeby mu się polepszyło i żeby były wyniki wymazu.

Po południu pani weterynarz zadzwoniła z informacją, że wymaz wygląda całkiem dobrze, ale na pewno potrzebny jest wynik badań laboratoryjnych krwi, żeby potwierdzić czy pies jest zdrowy. Tak czy inaczej my postanowiliśmy jechać w poniedziałek, bo Adam ma pracę, a ja uczelnię i jednak do domu trzeba w końcu dotrzeć. Rano w poniedziałek jeszcze wpadliśmy na kontrolę do weterynarza. Ryj był żwawy, nie miał w ogóle temperatury.

Berlin chyba nas nie lubi

Do stolicy Niemiec doczłapaliśmy się późnym popołudniem. Szybko zameldowaliśmy się w hotelu i postanowiliśmy, że idziemy połazić po okolicy. I właśnie wtedy zrobiłam to zdjęcie… Po 20 minutach spaceru zadzwoniła do nas pani weterynarz z wynikami badań krwi mówiąc, że Berek ma babeszjozę… Cztery lata fruwa po polach i nigdy nie zachorował, ale dorwało go to teraz, gdy jesteśmy w drodze… Ręce mi opadły.

Pobiegliśmy do hotelu szukać w internecie weterynarza i już o 18.00 byliśmy w jakiejś klinice. W recepcji wypełniłam papiery, podałam co jest mojemu psu, pokazałam wyniki badań. Pani kazała nam czekać na weterynarza… I tak siedzieliśmy dwie bite godziny, bo była kolejka. Czekaliśmy tylko po to by weterynarz powiedziała nam patrząc na wyniki Berka, że faktycznie ma babeszjozę i że… oni nie mają w placówce na to leku (!). Poinformowali nas, że lek mogą zamówić i powinien być za około dwa dni. Zaczęłam się denerwować i mówić, ze rejestrowałam zdiagnozowanego psa i tylko po to czekałam żeby usłyszeć, że w przychodni nie ma leku na chorobę gdzie ważna jest każda godzina… Ale w efekcie nie policzyli nam za wizytę i wysłali do uniwersyteckiego szpitala weterynarii w Berlinie mówiąc, że jeśli ten lek jest to tylko tam.

Wsiedliśmy w samochód i pognaliśmy do szpitala. Tam pan przyjmujący na wstępie zapytał mnie czy mogę przyjść jutro,bo mają ruch… Tak czy inaczej, nie dałam się spławić i dowiedziałam się, że leku nie mają, może by był jutro i jest bardzo drogi… Zaczęłam dopytywać się czy wiedzą jak sytuacja wygląda w Holandii i poinformowano mnie, że jest tam podobnie – lek na zamówienie, nie jest wszędzie dostępny. Gdy wyszliśmy ze szpitala było po 22.00.

Ryzyk fizyk

Stan Berka nie był ciężki – Psi Ryj nadal się kręcił, jadł i pił. Do końca jednak nie wiedzieliśmy czy napędza go ekscytacja nowym miejscem, stres, czy naprawdę czuje się dobrze. Mogliśmy ruszyć dalej do Holandii i szukać tam pomocy, jednak właśnie w takich krytycznych momentach pojawia się bariera językowa, kulturowa czy systemowa (kraje niby podobne, ludzie też, ale jednak nie jest wszędzie tak samo) – zaczyna się robić trudno, pojawiają się niespodziewane rzeczy, które utrudniają działanie. Postanowiliśmy, że wymeldowujemy się z hotelu (w którym nie spędziliśmy nawet nocy) i od razu ruszamy spowrotem do Polski. Wiedzieliśmy, że dotrzemy tam we wtorek rano i że Berek od razu dostanie lek. W działaniu zaczęliśmy koncentrować się na pewniakach.

„Riders of the Storm”

Jechaliśmy bez przerwy tylko zmieniając się za kierownicą, już trochę jak zombie, ale na 5.00 byliśmy u rodziców. Psi Ryj dostał zastrzyk jak tylko otworzyli gabinet weterynaryjny. Dziś rano nadal jadł, pił i biegał, ale już był zdecydowanie trochę ospały, a jego mocz wydał mi się delikatnie ciemniejszy niż zwykle. Myślę, że z każdą chwilą byłoby z nim gorzej, a kryzys zastałby nas w drodze i tak.

Dodatkowo dowiedziałam się, że po leku na babeszjozę psy czasem źle się czują. Podróżowanie w takich okolicznościach byłoby bardzo stresujące. Problemów z tego masa (praca i uczelnia…), ale zaczekamy parę dni z powrotem do domu, bo chcemy skończyć leczenie Ryja już tutaj.

Nie ma ryzyka, nie ma zabawy

Nie znoszę tego powiedzenia. Jest po prostu głupie. Nie wiem czy dobrze, że zrezygnowaliśmy z weekendu w Berlinie, bo być może dojechalibyśmy do Holandii i tam udałoby się znaleźć lek i byłoby ok. Nie mam pojęcia czy to było najlepsze rozwiązanie. Jednak nie mieliśmy serca więcej ciągać już psa po miastach, lekarzach i po stresujących wizytach wciskać go znów w auto i wieść nie-wiadomo-gdzie. Pies, i my też, potrzebowaliśmy bazy gdzie wiedzieliśmy ze na 100% pies uzyska pomoc, a my wsparcie jeśli trzeba będzie dalej coś działać. No i zawróciliśmy, zrezygnowaliśmy z podejmowania dalszej podróży i ryzykowania.

W Niemczech i w Holandii, w ogóle na zachodzie Europy, choroby odkleszczowe występują bardzo rzadko. Z tego też powodu leki nie są powszechnie dostępne. Weterynarze zamawiają je dla konkretnego przypadku.* Jak wiemy przy babeszjozie liczy się czas – skuteczna i szybka diagnoza i podanie leku są kluczowe. Czekanie do którego bylibyśmy zmuszeni, szczególnie będąc w drodze, było ryzykowne. Warto o tym pamiętać podróżując po Europie, bo przyznaję, że nas ta sytuacja zaskoczyła.

A Berek? Obecnie czuje się dobrze i jest monitorowany przez weterynarza. Niedługo zrobimy kontrolne badania krwi. Psi Ryj biega, je, pije – zachowuje się tak jak zwykle. Mamy nadzieję, że będzie dobrze. Każdy psiarz uważa, że jego pies jest wyjątkowy i taka jest prawda. Jednak Psi Ryj to istny lot w kosmos – pies nie do zdarcia, pies który prawie zawsze jest wyjątkiem, cokolwiek by robił to czegoś nas uczy pokazując, że nic nie wiemy… „Babeszjoza? Złe samopoczucie? E tam! Wybiegam zdrowie, bo im szybciej będę zasuwał, tym choróbsko nie będzie mnie mogło dogonić”. Ehh… Cztery lata życia swojego psa uważnie na niego patrzę i często gucio widzę. Cud, że zwróciliśmy uwagę na tak drobny szczegół jak luźniejsza kupa, szczególnie akurat teraz przy zmianie diety Berka (bo u moich rodziców podjada kotu i dostaje inny rodzaj mięsa), emocjach i wszystkim co tutaj robiliśmy ostatnimi dniami będąc w odwiedzinach.

Patrzcie więc uważnie na swoje psy, bo nic nie jest jasne i oczywiste, a psiak może różnie reagować na swoje i nasze stany emocjonalne lub fizyczne.

*Tak przynajmniej nam powiedziano. Nie mam doświadczenia jeśli chodzi o opiekę weterynaryjną na terenie Niemiec, a na pewno nie mieliśmy ani czasu ani możliwości by zgłębiać ten temat, bo byliśmy przejazdem. Tak czy inaczej Berek nie dostał leku, nawet w szpitalu uniwersyteckim i pies z babeszjozą został odesłany z kwitkiem.