Przetrwaliśmy Sylwestra. My go nie spędzamy, my go próbujemy przetrzymać. I choć kiedyś Berek potrafił przespać pokaz fajerwerków, ewentualnie oglądać go ze mną przez okno, tak teraz boi się.

Berek miał ciężki rok, kiedy wiele rzeczy i sytuacji złożyło się na jego psychiczne zmęczenie, ot zwykłe „zużycie materiału”. W związku z tym do nocy sylwestrowej przygotowałam się jak do walki: nie było mowy o wychodzeniu gdziekolwiek, o zostawieniu psa, o robieniu czegokolwiek innego niż serwisowanie psiej przerażonej duszy.

Nie wychodziłam z Berkiem na spacery na pola już od minimum 3 dni, bo nie chciałam kusić losu, że wydarzy się coś nad czym nie będę mieć kontroli i go jeszcze dodatkowo wystraszy. Ostatnie trzy wieczory siedziałam z nim ile mogłam, bo słyszał strzały, denerwował się i potrzebował być blisko mnie. Czemu mu tego nie zapewnić jeśli wiem, że psu to pomaga?

Natomiast 31 grudnia przygotowałam stanowisko w łazience, gdzie planowaliśmy przeczekać najgorsze godziny. Okazało się jednak, że w łazience jest komin i wywietrznik co sprawiło, że dźwięk wystrzałów niósł się tam najgorzej, jeszcze dodatkowo odbijając od ścian. Skończyło się na siedzeniu w pokoju, gdzie puściłam głośno muzykę i zajęłam Berka matą węchową. Na szczęście Psi Ryj nie był aż tak przestraszony żeby się wyłączyć na niuchanie i szukanie smaczków wychodziło mu całkiem dobrze. Jedynie martwiłam się tym, że nie ma już mowy by się wysikał, bo nie chciał nawet na sekundę wyjść z domu. Poddałam się i założyłam, że najwyżej obudzi mnie bladym świtem i trzeba będzie alarmowo sikać psem 🙂

Natomiast 1 stycznia … ah! to jeden z moich ulubionych dni. Wieczorem robi się beznadziejnie, bo znów zaczynają strzelać czym mogą i co im zostało po zeszłej pijanej nocy, ale pierwszy poranek roku to poezja :). Ogólnie jestem rannym ptaszkiem i uwielbiam spokojne godziny poranka. A 1-go stycznia ten ledwo pełzający poranek jest wyjątkowo długi, bo większość świata jest skacowana i zaspana. Ten dzień po prostu nie rozkręca się jak inne dni. Też macie takie wrażenie?

Tak czy inaczej cieszę się, że już po wszystkim, bo to okropna noc. W sensie ogólnym, jak i teraz konkretnie, bo to co się wydarzyło, wydarza i co widzę i czego nawet nie jestem świadoma, jest przytłaczające.