W grudniu Berek skończył osiem lat. Długa, kręta i czasem skomplikowana była i nadal jest droga jaką muszę przemierzać z tym psem. Dzięki Berkowi nauczyłam się bardzo dużo, a wiem, że nawet jeszcze więcej mam do nadgonienia. Berek nie odpuszcza i, jak większość psów, rzuca mi wciąż jakieś wyzwania. Zmienia się z wiekiem, a jego lata seniora nie zapowiadają się na te z serii beztroskich.
Na przestrzeni lat jako psiara poznałam mnóstwo wspaniałych ludzi. Postanowiłam wrzucić w jeden wpis hasła/słowa czy doświadczenia, które zmieniły moje życie jako opiekunki psa, a które doświadczyłam dzięki osobom i z osobami, które spotkałam na swojej drodze. Nie są to zawsze jakieś odkrywcze mądrości, bo też nie zawsze takie są potrzebne, ale są to rzeczy które usłyszałam w odpowiednim momencie, w odpowiedniej atmosferze, kontekście czy akurat w takiej formie, że były dla mnie pomocne, inspirujące i ważne. Nie będą to bezpośrednie cytaty, ani nie będę powoływać się na konkretne osoby, ale po prostu robię check-listę mojej psiarskiej mantry. Czytaj dalej →
Granda jest definicją psa myśliwskiego – ponad wszystko kocha węszyć, interesuje się ptakami, nie ma problemu ze wskakiwaniem w krzaki i wysokie trawy, szybko wchodzi w tryb pracy jak tylko znajdzie się wśród interesujących ją zapachów, jest jak taran. Węszenie jest najbardziej nagradzającą dla niej czynnością – choć ma wypracowaną zabawkę, lubi wyzwania jeśli chodzi o klikanie czy nowe komendy i sztuczki, to nic nie równa się węszeniu. To jest jakby inna kategoria czynności dla tego psa. Czytaj dalej →
Ostatnio wiele pisze na blogu i na Berkowym FB o problemach behawioralnych z jakimi zmagamy się u Berka. Jego lęki, które nie wiem skąd się wzięły, utrudniają i jemu i nam życie i generalnie sprawiają, że Berek nie chodzi na spacery od ponad pół roku. Czytaj dalej →
Często nie potrafimy zidentyfikować i nazwać naszych emocji. Nawet jeśli po nas nie widać, że coś przeżywamy, to i tak w środku, od emocji, może aż kipieć nasze serce, dusza czy głowa. Praktycznie całe nasze dorosłe życie uczymy się ukrywać nasze emocje, nie ulegać im i funkcjonować racjonalnie. U psów jest inaczej – rzadko kiedy potrafią ukryć to co czują, a nawet jeśli to robią, to koniec końców, wreszcie gdzieś te emocje wyłażą, najczęściej już jako psia frustracja czy zdenerwowanie. W życiu z psem chodzi o to, aby nawiązać więź na zasadach dla psa zrozumiałych, wysłuchać go i uszanować jego psie potrzeby. To pozwoli nam robić coś razem z psiakiem. A robiąc to będziemy czuć się dobrze. Dało mi to właśnie tropienie użytkowe. Czytaj dalej →
Tropienie użytkowe (mantrailing lub tracking) to forma pracy węchowej polegającej na podążaniu psa za zapachem jednego, określonego człowieka. Pies pracujący na śladzie ma potrafić wyeliminować inne zapachy i konsekwentnie koncentrować się tylko na zapachu konkretnej osoby, której właśnie szuka.
Uwielbiam tropienie użytkowe, a Berek oddałby chyba za to duszę. Czytaj dalej →
Berek ma pięć lat, więc jest psem dorosłym. Mogę nawet powiedzieć, że osiągnął już seterzy rodzaj dojrzałości, czyli jak na przedstawiciela swojej rasy, jest poważny i stateczny ;). Ludzie nadal biorą go za szczeniaka, ale ja wiem jak bardzo zmienił się przez te wszystkie lata – to była ogromna metamorfoza z szalonego pędziwiatra, na skonkretyzowanego w działaniu pędziwiatra, a obecnie na,… młodego duchem, ale dość schorowanego psiaka… Berek długo zmagał się z chorobą układu moczowego. Teraz ten temat wydaje się pod kontrolą, ale zaczęły się poważne problemy ze zwyrodnieniami kości i uszkodzeniami stawów, które wyszły na jaw w ostatnich miesiącach. So the story goes…
Dziś chciałabym napisać kilka słów podsumowujących nasze zmagania z chorobą układu moczowego, bo biorąc pod uwagę, że temat wydaje się być już pod kontrolą, to chyba dobry moment na rozrachunek. Będzie krótko, będzie zwięźle i niemedycznie, ale oczyszczająco dla mojego, psiarskiego ducha 😉 Czytaj dalej →
Tak, ja – dumna Warszawianka – nie mogłam doczekać się naszego sentymentalnego wypadu do Krakowa. Tak to już jest, że…
…człowiek wszędzie zostawia kawałek siebie, a potem beznadziejnie tęskni…
Trzy lata które mieszkaliśmy w Krakowie były dla nas bardzo ważne, bo pierwsze spędzone jako małżeństwo, pierwsze z dojrzewającym i coraz trudniejszym psem, pierwsze kiedy podejmowaliśmy wspólne decyzje. Obecnie, mieszkając już poza Krakowem, tą super-krótką wizytę w stolicy małopolski planowaliśmy z wielkim podekscytowaniem. Czytaj dalej →
Jak już kiedyś wspominałam regularnie uczęszczamy z Berkiem na zajęcia z tropienia użytkowego organizowane przez krakowski oddział Akademii Psa Pracującego, który prowadzi świetna Magda Naraniecka. Opisywałam już na blogu warsztaty tropieniowe w Goszczy na których byliśmy w zeszłym roku. Dziś chciałam Wam pokazać kilka zdjęć z naszych weekendowych zajęć. W ostatnią niedzielę tropiliśmy w parku miejskim w Skawinie, koło Krakowa. Czytaj dalej →
W ostatni weekend byliśmy z Berkiem na warsztatach z tropienia użytkowego, które były zorganizowane przez Akademię Psa Pracującego, odział krakowski. Tropienie użytkowe to poszukiwanie osoby zaginionej lub schowanej po tym jak pokażemy psu przedmiot do nawęszenia należący do osoby poszukiwanej. Jest to aktywność z psem, która staje się w Polsce coraz popularniejsza. My z Berkiem jesteśmy początkujący… tzn my – ludzie jesteśmy początkujący, bo Berek doskonale wie co ma robić 🙂 Warsztaty odbywały się w Goszczy, niedaleko Krakowa.
Oddziałem krakowskim Akademii Psa Pracującego zajmuje się fenomenalna Magda Naraniecka, która regularnie prowadzi zajęcia i warsztaty z tropienia, a także szkolenia psów. To właśnie dzięki Niej i jej pracy ten weekend był taki udany. Podczas warsztatów naprawdę dużo się nauczyliśmy. Magda cierpliwie tłumaczyła nam, kursantom, co pies robi w danym momencie idąc po śladzie i dlaczego. Pomagała nam zrozumieć sposób w jaki pies pracuje i nauczyć jak mamy mu nie przeszkadzać niepotrzebnie szarpiąc za linkę, albo sugerując mu co ma robić, kiedy on być może wcale naszej pomocy nie potrzebuje.
Ale jak to wygląda?
Oczywiście wszystko zależy od tego na jakim poziomie zaawansowania jest nasz pies. Berek jest początkujący w tropieniu więc ma stosunkowo krótkie i świeże ślady. Pozorant układa ślad zostawiając po drodze przedmioty i na końcu chowa się tak aby być jak najmniej widocznym dla psa. Przewodnik po określonym czasie (to też jest zależne od zaawansowania psa, Berek miał ślady 10-15 minutowe) pokazuje psu przedmiot do nawęszenia, należący do pozoranta, wydaje komendę i zaczyna tropić. Ślad może oczywiście zakręcać, biec po różnych podłożach (łąka, droga, potem las). Przewodnik ma za zadanie nie przeszkadzać psu i … podziwiać jak zwierzak pracuje, bo, naprawdę, jest na co patrzeć! Berkowi bardzo dobrze szło i jestem z niego bardzo dumna. Jego siostra, Coco, która tropi już od dłuższego czasu jest rewelacyjna i ma niezwykła motywację do pracy. Mam nadzieję, że Berek też będzie tak dzielnie tropić jak Cocusia.
Co mi się podoba w tropieniu?
Jestem okropnym uparciuchem i czasem nie potrafię odpuścić. Natomiast tropienie uczy mnie, że muszę zaufać swojemu psu, bo właściwie w temacie węszenia nie mam nic do powiedzenia i to Berek rozdaje tu karty. To jest potrzebne w relacji z psem. Mi daje satysfakcję, bo widzę, że mój pies jest genialny w tropieniu (jest!), a jemu poczucie wolności, bo tropienie to coś w czym się realizuje i co rozumie sam z siebie. Nawet teraz pisząc ten post uśmiecham się na samo wspomnienie uczucia jakie daje mi widok Berkowej, szczęśliwej mordki, gdy odnajdywał mnie na końcu śladu, gdzieś w krzakach. Seter, jako pies niezwykle żywiołowy, indywidualista, który wydaje się być zawsze gotowy do akcji, naprawdę polubi wspólne tropienie jako sposób nawiązania więzi z opiekunem.
Pies Berek 